Kanola Gübrelemesi Nasıl Yapılır?

Kanola (Brassica napus), özellikle yağ üretimi için yetiştirilen ve topraktan yüksek oranda besin elementine ihtiyaç duyan kışlık veya yazlık bir yağ bitkisidir. Başarılı kanola gübrelemesi, bitkinin yoğun dallanma, çiçeklenme ve tohum dolumu dönemlerini desteklemek için Azot (N), Fosfor (P) ve Kükürt (S) elementlerinin doğru yönetimine dayanır.

İşte kanola gübrelemesinin temel prensipleri:

🌼 Kanola Gübrelemesi Nasıl Yapılır? Yağ Verimi ve Kışa Dayanımı Yönetme

Kanola gübrelemesi, bitkinin kışa güçlü girmesi, ilkbaharda hızlı büyümesi ve yüksek yağ içeriği elde etmesi hedeflenerek planlanmalıdır. Toprak analizi sonuçları, gübre miktarını belirlemede her zaman esas alınmalıdır.

1. Azot (N) Gübrelemesi (Verim ve Protein)

Azot, kanolada sap ve yaprak büyümesini, dallanmayı ve dolayısıyla tohum verimini en çok etkileyen elementtir.

• Uygulama Zamanı: Azot, kayıpları önlemek ve bitkinin ihtiyacını dönemsel olarak karşılamak için iki veya üç aşamada bölünerek uygulanır:

  1. Taban Gübrelemesi (%15-20): Ekim sırasında veya hemen önce. İlk çıkış ve erken kök gelişimini destekler.

  2. Kış Sonu/Erken İlkbahar (%50-60): Kanola, kış uykusundan uyandığında ve hızlı sürgün gelişimine başladığında (Rozet dönemi sonrası) uygulanan ana Azot dozudur. Bu uygulama, verimi belirleyen en önemli uygulamadır.

  3. Çiçeklenme Öncesi (%20-30): Bitkinin tohum ve yağ dolumunu desteklemek için, ilkbahar Azotundan sonra 2-4 hafta geçtikten sonra verilebilir.

• Kullanılan Gübreler: Üst gübrelemede genellikle Üre veya Amonyum Nitrat kullanılır. Soğuk topraklarda çözünmesi daha kolay olan Amonyum formları tercih edilebilir.

2. Fosfor (P) Gübrelemesi (Kök ve Çiçeklenme)

Fosfor, özellikle soğuk kış aylarına karşı dayanıklılık, güçlü kök sistemi ve çiçeklenmenin zamanında başlaması için kritiktir.

• Uygulama Zamanı: Fosfor, toprakta yavaş hareket ettiği için, ihtiyacın tamamı %100 oranında, ekim sırasında taban gübresi olarak verilmelidir.

• Uygulama Yöntemi: Tohum yatağına bant şeklinde uygulanması, genç bitkinin erken dönemde Fosforu kullanmasını sağlar.

• Kullanılan Gübreler: Diamonyum Fosfat (DAP) veya NPK kompoze gübreler.

3. Potasyum (K) Gübrelemesi

Potasyum, kanolada kışa dayanıklılığı, su kullanım etkinliğini ve hastalıklara karşı direnci artırır.

• Uygulama Zamanı: Potasyum ihtiyacının da Fosfor gibi ekim sırasında taban gübresi olarak verilmesi en verimli yöntemdir.

• Önem: Özellikle kumlu ve organik maddesi düşük topraklarda eksikliği sıkça görülür.

4. Kükürt (S) Yönetimi (Yağ Kalitesi İçin Kritik)

Kanola, Brassicaceae (Lahana) ailesine ait olduğu için Kükürt ihtiyacı, diğer tahıl ve yağ bitkilerine göre çok daha yüksektir. Kükürt, yağ ve protein (amino asit) sentezi için hayati öneme sahiptir.

• Eksiklik Belirtisi: Kükürt eksikliği, genç yapraklarda sararmaya (Azot eksikliğinden farklı olarak), çiçeklerin soluklaşmasına ve tohumlardaki yağ oranının düşmesine neden olur.

• Uygulama Zamanı: Kükürtün bir kısmı taban gübresi olarak, geri kalanı ise erken ilkbaharda Azotla birlikte üst gübre olarak verilmelidir.

• Kullanılan Gübreler: Amonyum Sülfat (içinde hem N hem S vardır) veya Potasyum Sülfat gibi kükürt içeren gübreler tercih edilmelidir.

5. Mikro Besin Yönetimi

• Bor (B): Çiçeklenme ve tohum tutumu için önemlidir. Bor eksikliği çiçek dökülmesine neden olabilir. Çiçeklenme başlangıcında yapraktan uygulama yapılabilir.

Özet Gübreleme Takvimi