Kereviz Gübrelemesi Nasıl Yapılır?

Kereviz (Apium graveolens), yoğun besin, özellikle de Potasyum (K) ve Bor (B) isteyen, uzun vejetasyon süreli bir sebzedir. Kereviz gübrelemesinde temel amaç, kaliteli, büyük ve sıkı yumru (kök kerevizi) veya kalın, uzun saplar (sap kerevizi) elde etmektir.

İşte kereviz gübrelemesinin temel prensipleri ve kritik noktaları:

🌿 Kereviz Gübrelemesi Nasıl Yapılır? Kaliteli Yumru ve Bor Yönetimi

Kereviz, çok sık ve sığ kök sistemi nedeniyle besin elementlerini toprağın yüzeyinden alır. Bu durum, gübrelerin sık ve düzenli aralıklarla verilmesini zorunlu kılar. Kereviz, topraktan en çok besin elementini çeken sebzelerden biridir.

1. Azot (N) Gübrelemesi (Yaprak ve Gelişim)

Azot, kerevizin hızlı yaprak büyümesini ve genel kütlesini artırarak yumru veya sap oluşumu için enerji sağlar.

• Uygulama Zamanı: Azot, yıkanma kayıplarını azaltmak ve sürekli büyümeyi desteklemek için üç veya dört aşamada bölünerek verilmelidir:

  1. Taban Gübrelemesi (%20-25): Dikim sırasında Fosfor ve Potasyum ile birlikte verilir.

  2. Üst Gübreleme (Bölünmüş Dozlar): Dikimden sonra fidenin tarlaya tutunmasını takiben, yumru büyüme dönemi boyunca 3-4 hafta aralıklarla uygulanır.

• Önemli Kural: Fazla Azot, saplarda ve yumruda boşluk ve gevşekliğe neden olabilir. Bu nedenle Azot dozu, büyüme hızına göre dengelenmelidir.

• Kullanılan Gübreler: Amonyum Nitrat veya Üre gibi gübreler, sulamayla birlikte verilmelidir.

2. Potasyum (K) Gübrelemesi (En Kritik Element: Kalite ve Hastalık Direnci)

Potasyum, kerevizde yumru/sap kalitesini, sertliğini, depolama ömrünü ve hastalıklara karşı direncini artıran en önemli elementtir.

• Uygulama Zamanı: Potasyumun bir kısmı taban gübresi olarak, geri kalanı ise yumru veya sap büyüme dönemlerinde Azotla birlikte üst gübre olarak uygulanmalıdır.

• Kullanılan Gübreler: Potasyum Sülfat tercih edilmelidir. Kereviz, klora karşı hassas olduğu için Klorürlü Potasyum (KCl) kesinlikle kullanılmamalıdır; klor, saplarda esmerleşmeye neden olabilir.

3. Fosfor (P) Gübrelemesi (Kök ve Erken Gelişim)

Fosfor, erken kök gelişimi ve fidenin tarlaya tutunması için gereklidir.

• Uygulama Zamanı: Fosforun %100'ü, dikim sırasında taban gübresi olarak verilmelidir.

• Uygulanan Gübreler: Diamonyum Fosfat (DAP) veya NPK kompoze gübreler.

4. Mikro Besin Yönetimi (Bor Eksikliği Hayati Öneme Sahiptir)

A. Bor (B) Eksikliği (En Yaygın Sorun)

• Önem: Bor eksikliği, kerevizde en ciddi kalite sorunlarından biridir. Sapların iç kısmında kahverengileşmeye, çatlamaya ve gövdede boşluk oluşumuna neden olur.

• Mücadele: Bor, toprak analizi düşük çıkmasa bile koruyucu amaçlı verilmelidir. Dikimden sonra ve yumru/sap büyüme döneminde yapraktan uygulama ile 2-3 kez takviye yapılmalıdır.

B. Kalsiyum (Ca)

• Önem: Kereviz saplarında 'siyah kalp' (iç kısımda kararma) sorununu önler. Kalsiyum eksikliği, sapların gevşek ve sulu kalmasına yol açar.

• Mücadele: Kalsiyum Nitrat ile sulama sisteminden takviye yapılmalı veya eksiklik durumunda yapraktan uygulama yapılmalıdır.

5. Uygulama Yöntemi: Sık ve Az Gübreleme

Kerevizin sığ kök sistemi ve uzun büyüme süresi nedeniyle:

• Fertigasyon (Damlama Sulama): En ideal yöntemdir, çünkü besinlerin sürekli ve dengeli bir şekilde verilmesini sağlar.

• Yüzey Uygulaması: Gübre, sıra arasına serpildikten sonra mutlaka hafifçe toprakla karıştırılmalı ve derhal sulanmalıdır ki kök bölgesine insin.