Fusaryum Solgunluğu Nedir?

Patlıcan Solgunluğu

Fusarium oxysporum f. sp. melongenae

Etmenin genel özellikleri

Fusarium oxysporum f.sp. melongenae fungal bir hastalık etmeni olup, biberlerde Biber Solgunluk Hastalığına neden olur. Fungus misellerin kalınlaşması ile oluşan klamidisporlar toprakta uzun süre canlılığını koruyabilir. Toprak kökenli olmakla birlikte tohum ilede taşınması mümkündür. Tohum bulaşmaları ya yüzeysel ya da kabuk altındaki dokularda olmakta, bu yüzden tohum embriyosu infekte olmamaktadır. Lokal bulaşmalar toprak ya da bitki kalıntılarının taşınması ile olur. İnfeksiyon özellikle yaralan köklerden olmaktadır. Özellikle toprak ve çevre koşulları infeksiyon ve hastalık belirtilerin ortaya çıkması için önemlidir. Hastalık şiddeti 20-25 °C toprak sıcaklıklarında maksimumdur ve daha yüksek sıcaklıklarda bu dramatik olarak azalmaktadır.

Yüksek toprak sıcaklıklarında da bitkiler infekteli olur, fakat solgunluk görülmeyebilir, bunun yanında şidettli bodurlaşma görülebilir. Bir çok Fusarium solgunluğunda olduğu gibi, 1) düşük toprak sıcaklıklar patojene uygundur ve solgunluk belirtilerini hızlandırmaktadır. 2) yüksek nitrojen, özellikle NH4-nitrogen ve ışık, kum hafif asitik topraklar (pH 5-5.5) hastalığın gelişmesine uygndur, ve 3) Toprağı kireçleyerek PH 6.5-7.0 çıkarma hastalığın solgunluk şiddetini artırabilir. Fungusun diğer Fusarium türlerinde olduğu gibi 3 farklı sporları bulunmaktadır, bunlar tek hücreli mikrokonidi, bir yada bir kaç hücreli makrokonidi ve kalın hücre duvarlı klamidosporlardır. 

Belirtileri

İlk görülebilir hastalık belirtisi alt yaprakların dökülmesi ile başlar. Bu devrede bitkinin toprak altındaki kök ve gövdelerde çürümeler meydana gelir ve bitkilerde genel bir solgunluk görülür. Genç sürgünler de ölümler ortaya çıkar ve daha sonra bunlar kahverengiye döner. İnfeksiyon genelde yan köklerin ana köklere bağlandığı yerlerde ortaya çıkmakta ve bu lekeler koyu kahverengi ve çöküküktür. Bu lekelerin olduğu bölgedeki ana kök zamanla tüm ana kök çevreleyecek şekilde ilerler ve bitkinin su besin alımları engellendiğinden üst aksamlarının solmasına sebeb olur.

Daha sonra tüm kök hastalık etmeni tarafından istila edilir, köklerde yumuşama olur ve suyla ıslanmış gibi bir görünüm sergilerler. Gövde ve kö bölgeleride zamanla kahverengi bir renk alır, gevşek olan kabuk dokuları soyulduğunda odun kısımlarının karardığı görülmektedir. Nemli topraklarda gövdenin toprak bölgesine yakın kısımları fungusun beyaz ya da mavi yeşil üreme organları ile kablanabilir. Bitkiler tam büyüklüğüne ulaşınca ölümler ortaya çıkarsa, meyveler kurtarılabilir, fakat meyveler küçük olduğunda buruşmakta ve zamanla dökülmektedir. 

 

Mücadelesi

Kültürel Mücadele

• 1. 3-4 yıl ürün rotasyonu (çok uygun bir durum değil) ve devamlı üretim alanlarından konukçusu bitkilerinin uzaklaştırılmalı
• 2. Hastalıktan ari tohum ve fidelerin kullanımı.
• 3. Sera ve tohum yataklarında hastalıktan ari toprak, su ve alet-ekipmanı kullanılmalı. 
• 4. Dayanıklı çeşitler tercih edilmeli.
• 5. Hastalıklı fideler hemen yetiştirilme ortamlarında uzaklaştırılmalı ve imha edilmeli.
• 6. Yetiştiricilik için hafif topraklar tercih edilmeli ve aşırı nemden kaçınılmalıdır, toprak drenajına önem verilmelidir. 
• 7. Aşırı olarak nitrojen gübrelemelerden sakınmalı.

Kimyasal Mücadele