Chenopodiaceae Bitkisi (Ispanakgiller)

CHENOPODİACEAE (Ispanakgiller)

Genellikle otsu bir veya çok yıllık bitkilerdir. Yaprakları basit ve tamdır. Çiçekler küçük olup gövde üzerinde salkım meydana getirirler. Çanak yapraklar yeşil renkli, 2-5 adet olup, taç yapraklar yoktur. 2-5 adet erkek organ, 2-5 adet de dişi organ bulunur. Meyve akendir ve çanak yapraklar tarafından sıkıca sarılmış durumdadır. Birkaç meyve bir arada yapışık olarak gelişir.

 

Hayvan Pancarı (B. vulgaris var. rapa

Önemi ve Kullanılması

Baklagiller ve buğdaygiller familyaları dışında başka bir familyadan ülkemizde kültürü yapılan tek kaba yem bitkisi hayvan pancarıdır. Son yıllardaki istatistiklere göre 2.000 ha’a yakın ekim alanı vardır (Resim 1). Hayvan pancarı; verimi yüksek, yumru (kök-gövde=hipokotil) oluşturan biannual bir bitkidir. Diğer kaba yemlerden farklı olarak şalgamdaki gibi sulu bir kök yem olup, hem yaprakları hem de yumruları hayvan beslemede kullanılabilir. Hayvanların ahırda olduğu dönemde yeşil ve sulu yem ihtiyacını karşılayan, hayvanların iştahla yediği ucuz ve iyi bir yemdir. Kış aylarında kolaylık uzun süre depolanabilir. Şekerli ve sulu olduğu için enerji değeri yüksektir, et ve süt verimini artırır. Verimi yüksek olup, düşük bir maliyetle 10-15 ton/da civarında verim sağlayabilmektedir.   

 

Hayvan pancarını şeker pancarından ayıran özellikler şunlardır.

1. Şeker oranı düşüktür.
2. Bazı çeşitlerde gövdeler kırmızımsıdır.
3. Yaprak oranı ve miktarı daha yüksektir.
4. Kök-gövde oranı büyük oranda toprak yüzeyine çıkmıştır.
5. Kök-gövde toprak yüzeyinde olduğundan yan köklere sahip değildir. Benzer olarak yan kök olukları da belirgin değildir.

 

Hayvan pancarı yetiştiriciliği oldukça eskiye, 17. yy’ın başlarına dayanır. Doğal olarak yayılma alanı Batı Avrupa ve Atlantik kıyılarından Doğu Hindistan’a kadar olan coğrafyadır. Bu alan içerisine Kuzey Afrika ve Akdeniz Bölgesi de dahildir.

 

Tablo 1. Yemlik pancarlar şeker ve kuru madde oranlarına göre 3 grupta toplanır.

Tipler	Kuru madde (%)	Şeker (%)	Kök Büyüme Şekli
Kitle Pancarı	8-12.5	4-7	Büyük kısmı toprak dışında
Orta Tip Pancarlar	12.5-15.	7-9	Kısmen toprak dışında
Şekerli Pancarlar	15-18	10-12	Toprak içinde

 

İklim İstekleri

Hayvan pancarı genel anlamda nemli-ılıman iklimlerde yetişir. Şeker pancarı ile kıyaslanırsa daha az sıcak ve daha fazla nemli iklimleri sever. Şeker pancarına göre soğuğa daha dayanıklıdır. Vejetasyon süresinin uzun olması verimin yüksek olmasını sağlar. Buna rağmen kısa sürede verim almakta mümkündür. Çukurova Bölgesinde kışlık ara ürün olarak yetiştirilmektedir. Yinede yüksek rakımlı, yazları kısa ve serin olan Doğu Anadolu ile çok fazla yağışlı, sisli ve bulutlu olan Karadeniz gibi bölgelerde çok yüksek verimlere ulaşmak zordur. Yeterli yağış alamayan bölgelerde sulanmalıdır. Don ve kırağıya dayanıklı değildir. 

 

Toprak İstekleri

Yeterince kireç ihtiva eden, süzek, derin, humuslu, çok ağır olmayan killi-tınlı, siltli-tınlı topraklar hayvan pancarı yetiştiriciliği için idealdir. Toprağın nem ve besin elementleri yeterli olmalıdır. Bu durumda kumlu topraklarda da yetiştiriciliği yapılabilir. Taşlı, killi, çok ağır, kireççe fakir ve taban suyu yüksek olan topraklar uygun değildir. Taban suyunun yüzeye 1.20 m’den daha yakın olması istenmez. Alkali ve hafif asit toprakları sever, tuzlu topraklara dayanıklılığı da iyidir.

 

Ekimi

Hayvan pancarının ekim zamanı normal pancar kültürünün yapıldığı yerlerde nisan-mayıs aylarında (soğuk topraklarda mayısın ayının sonuna kadar beklenmelidir), ılıman bölgelerde ise eylül-kasım aylarında yapılmalıdır. Samsun’da mart, İzmir’de ise 1-15 Eylül ekim tarihleri uygun bulunmuştur (……). İlkbaharda yapılacak ekimler için sonbaharda 25-30 cm derinlikte toprak işleme yapılmalıdır. İlkbaharda ise diskaro veya kazayağı ile ikileme yapılıp sürgü-tapan çekilerek tohum yatağı hazırlanır.

 

Çapa bitkisi olduğundan mutlaka sıraya ekilmelidir. Pancar mibzeri veya mecbur kalındığında tahıl mibzeri ile (bazı gözleri kapatılarak) ekilebilir. Ekim derinliği ağır topraklarda 2-3 cm, hafif topraklarda 3-4 cm olmalıdır. Hayvan pancarı ekiminde şeker pancarında olduğu gibi kullanılan tohumluk monogerm veya poligerm olabilir. Poligerm tohumluk kullanılırsa çıkış sonrası tekleme zorunludur. Bunu kaldırmak için mekanik işlemlerle monogerm hale getirilmiş tohumlar kullanılabilir. Son yıllarda ıslah yolu ile elde edilen genetik monogerm tohumlar kullanılmaya başlanmıştır. Ekimde kullanılan tohumluk miktarı 3-4 kg/da ‘a kadar çıkarılabilmektedir. Ancak monogerm ve sağlıklı tohumlar kullanıldığı zaman makine ile ekimlerde bu oran 1-1.5 kg/da civarına düşürülmektedir. Ekimler 30-50 cm sıra aralığında, 15-20 cm sıra üzerinde yapılmalıdır. Samsun’da sulanan şartlarda 30 cm sıra aralığının uygun olduğu bulunmuştur (….).

 

Münavebe sisteminde pancarın üst üste gelmesi uygun değildir. Genel olarak bir baklagili ya da hububatı takip etmesi daha uygundur. Son yıllarda ülkemizde ekimi yapılmakta olan ve tavsiye edilen bazı ticari hayvan pancarı çeşitleri Rota, Petra, arabella ve Anissa’dır.

 

Bakım

Pancar ekimi yapıldıktan 10-12 gün sonra toprak yüzeyine çıkmaya başlarlar. Genellikle ağır topraklarda ekildiğinden ilk bakım işlemi kaymak bağlayan toprak yüzeyindeki tabakanın kırılmasıdır. Bu işlem mekanik olarak veya sulama ile yapılabilir.

 

Bitkiler sıraları tamamladığı zaman ilk çapa,  2-3 yapraklı olduklarında ise seyreltme işlemi yapılmalıdır. Seyreltmede sıra üzeri mesafe 25-30 cm’ye ayarlanır. Ardından hemen sulama yapılmalıdır. Özellikle poligerm tohumluk kullanıldığında teklemeden sonra sulama çok önemlidir. Bunu yabancı ot durumuna göre diğer çapalar takip eder (2-3 defa).

 

Pancar suyu seven ve iyi tepki gösteren bir bitkidir. Özellikle kurak bölgelerde yılda toplam 4-5 defa sulanmalıdır. Ekim sonrası havalar kurak seyrederse sulanmalıdır. Aksi taktirde ilk sulamayı geciktirmekte fayda vardır. Sulamalar iklime, çapalamaya ve gübrelemeye göre ayarlanmalıdır.

 

Hayvan pancarı gübre isteği yüksek olan bir bitkidir. Dekara 15-16 kg N, 10 kg P₂O₅ verilmesi uygundur. Samsun şartlarında 13x13, Afyon şartlarında ise 15x8  kg/da N-P gübrelemesi önerilmiştir ( … ). Fosforun tamamı, azotun ise yarısı ekimle birlikte, azotun diğer yarısı da 3-4 yapraklı dönemde verilmelidir. Ekimden önce sonbaharda 2-3 ton yanmış çiftlik gübresinin uygulanması hem toprak yapısını iyileştirecek, hem de toprağın verimini artıracaktır.

 

Hayvan pancarında görülen başlıca hastalıklar şunlardır: Fide çökerten, kök çürüklüğü, pancar uyuzu, pancar uru. En önemli zararlılar ise: Pancae sineği, yaprak piresi, pancar leş böceği, yaprak biti ve nematotlardır.

 

Hasat ve Depolama

Hasat zamanı bölgelere ve ekim zamanına göre değişiklik gösterir. İlkbahar ekimlerinde eylül-kasım, sonbahar ekimlerinde ise mart-nisanda hasat edilir. Hasat zamanında bitkilerdeki belirtiler kök büyümesinin durması, alt yaprakların kuruyup kıvrılarak aşağıya doğru sarkması ve orta yaprakların sararmasıdır. Hasat sırasında yaprak kayıpları mümkün olduğunca azalmalıdır. Kitle tipi pancarların hasadı nispeten daha kolaydır. İyi bakım yapılmış kitle tipi pancarlarda verim 10-15 ton/da ‘a çıkabilmektedir. Normalde yumru verimi 5-8 ton olup 1/8-1/10’u kadar da yaprak üretirler.

 

Kök ve yapraklar hasattan hemen sonra yedirilebilir. Hemen yedirilmeyecekse tepe kısımları kesilerek uygun ortamlarda depolanmalıdır. Tepe kesimleri gözler kalmayacak şekilde biraz derince yapılmalıdır. Aksi taktirde depolarda sürgün oluşumu meydana gelir ve bu da pancarın bozulmasına, yumrunun odunlaşarak sindiriminin güçleşmesine neden olur.

 

Hayvan pancarı yeşil yemin bulunamadığı kış aylarında yedirilmek üzere saklanırsa değeri daha fazla olur. Saklama işlemi samanlık, mahzen, silo veya üzeri örtülebilen çukurlarda yapılabilir. Bu yerler; su biriktirmeyen, zemini kuru, rüzgar almayan, karanlık ve 1-5 ^oC sıcaklıkta olmalıdır. Silolar 10-35 m uzunlukta olabilir. Buralara pancarlar 1.5-2 m’den fazla olmamak şartıyla yığılır. Yığın kış şartlarına maruz bırakılmadan üzerine saman, naylon ve toprak atılarak örtülmelidir. 2 aydan daha uzun süre depolama yapılacaksa havalandırma bacaları konulmalı, veya yağış olmayan havalarda yığının üzerindeki örtü açılarak havalandırılmalıdır.

 

Besleme Değeri

Avrupa’da kış beslemelerinde çok kullanılan hayvan pancarı, protein, mineral maddeler, vitamin ve selülozca fakirdir. Buna karşılık şeker oranı yüksek olduğundan lezzetli bir sulu yemdir. Kuru maddesinin büyük bir kısmı nitrojensiz öz maddelerden oluşur. Şeker oranı düşük olduğundan yaprakların besleme değeri çok yüksek değildir.

 

Hayvanlara yedirilirken doğranmalı, protein ve minerallerce zengin kuru yemlerle karıştırılarak yedirilmelidir. Pratik olarak % 5 oranında samanla karıştırılarak verilmesi tavsiye edilir. Kuru madde oranı %10, ham protein %1, ham selüloz %0.8, ham yağ %0.1, ham kül %1.0, NEF %7.1 oranındadır.

 

Hayvanlara günlük rasyonlarda süt inekleri için 25-30 kg, besi sığırlarına 35-40 kg, besi koyunlarına 4-5 kg, gebe koyunlara 2-2,5 kg verilmelidir. Gebe hayvanlara verilirken dikkat edilmeli, tavsiye edilen miktar aşılmamalıdır. Gebeliği ilerlemiş hayvanlara ise hiç verilmemelidir. Hayvan pancarı ile beslemeye başlamadan önce selülozca zengin kaba yemlerin verilmesi ishal ve asidoz (rumende laktik asit birikiminin fazla olması) ihtimalini azaltmış olur.

 

Şeker Pancarı

Şeker pancarı çok nadir de olsa hayvanlara yedirilmektedir. Hayvan pancarına göre besin maddeleri ve şekerce daha zengindir. Ancak daha sert olduğu için ancak doğranarak kullanılabilir. Şeker pancarı yaprakları yeşil yem olarak veya silaj olarak kullanıma uygundur (silaj yapımı çok pratik değildir). Hasattan sonra kalan yapraklar bir miktarda baş kısmına sahiptir. Yaprakta kalan etli pancar kısmı arttıkça hayvanlar daha fazla severek tüketirler. Ancak şeker pancarının yaprakları saponin ve Ca-oksalat ihtiva eder. Saponin kuru maddede %2-5’i geçerse zararlıdır. Oksalat birikimi de kurak yıllarda fazladır. Bu yüzden fazla yedirilmemelidir.

 

Şeker endüstrisinin yan ürünü olan yaş posa %15-18 dolayında KM, %0,7 ham kül, %1,3 ham protein, %0,1 ham yağ ve %3 ham selüloz içerir. Kuru madde sindirilme derecesi %77 dir. Posa protein ve yağ bakımından fakir selülozca zengindir. Sindirilme derecesinin yüksek olmasına karşın besleyici değeri düşüktür. Yaş posada kalsium, fosfor, potasyum düzeyleri düşük seviyededir. Rasyonda fazla miktarda bulunursa rasyonun protein ve fosfor düzeylerine dikkat etmek gerekir. Yaş posa yüksek oranda enerji ihtiva eder.

 

Çok yoğun miktarda verilirse ishallere neden olur. Su oranının fazlalığından dolayı posa ilk defa hayvana verilecekse azar azar verilmelidir. Posanın süte kokusu geçtiği için sağım sonrası hayvanlara verilmesi daha uygundur. Doğumu yakın olan hayvanlarda abortlara (yavru atma) neden olduğu için bu hayvanlara verilmemesi uygun olur. Tek yönlü bu posa ile beslenen hayvanlarda protein, vitamin, kalsiyum, fosfor ve diğer dolgu maddesi yetersizliklerine bağlı olarak dermansızlık gece körlüğü, kemik ve eklemlerde bozukluk oluşur. Onun için posanın fazla kullanılmaması gerekir bunun yanında mutlaka kalsiyum, fosfor ve mineral maddeler yönünden desteklenmelidir.

 

Organik muhteviyatının coğu pektinden oluştuğu için monogastrik(tek mideli) hayvanlar tarafından kullanılamazlar. Fazla su içerdiğinden çabuk bozulabilirler,uzun süre muhafaza için çok iyi izole edilmiş silolarda saklanması gerekir. Sığırlara 20-25 kg/gün, koyunlara 2 kg/gün, atlara 10 kg/gün civarlarında verilmelidir.