Arpa İle Buğday Arasındaki Farklar Nelerdir?

Arpa ile Buğday Arasındaki Farklar

Arpa genellikle karasal iklimde yetişirken buğday genellikle akdeniz ikliminde yetişir. Buğdaydan un yapılır ve ekmek vb. tahıllar oluşur fakat arpadan oluşmaz. Arpa yetişme olanakları bakımından buğdaya göre soğuğa daha dayanıklıdır. Arpa buğdaya göre şekil itibarı ile daha kabadır. Kabuğu kalındır. Öğütülmemiş buğday öğütülmemiş arpadan daha incedir. Arpa kepeğinden yapılan ekmek ise çok sert olur.

Arpa (Hordeum vulgare L.) buğdaygillerden taneleri malt ve yem olarak kullanılan önemli bir tahıl bitkisidir. Tarih öncesi devirlerdeki en önemli kültür bitkilerinden biri olmakla birlikte, ekonomik önemi olan bitkilerin başında gelmektedir.[Yaklaşık 10.500 yıl önce, bugünkü İsrail, Ürdün, Lübnan, batı Suriye, batı İran, Irak ile güneydoğu Türkiye’yi kapsayan ve Bereketli Hilal olarak isimlendirilen bölgede kültüre alındığı bilinmektedir.

O zamanlarda ekimi yapılmakta olan arpa, bugün yabani arpa (Hordeum vulgare L. ssp. spontaneum (K. Koch.) Thell.) olarak da bilinen ve ilk defa Türkiye’de keşfedilmiş olan bir alt türdür. Bu alt türü, insanlar en az 18.000–19.000 yıldan beri, önemli bir besin kaynağı olarak kullanmaktadırlar.[ İnsanlar arpayı 10.000 yıl öncesinde Orta Doğu’dan başlayarak, 2.000 yıl öncesinde Çin’e kadar, dünyanın farklı yerlerinde ıslah etmişler böylece bugün kullandığımız arpayı (Hordeum vulgare ssp. vulgare L.) elde etmişlerdir.

Buğday; (Lat. Triticum) Buğdaygillerden bir yıllık otsu tarım bitkisidir. En eski kültür bitkilerinden biri olup ülkemizin en önemli ve en çok yetiştirilen tahılıdır. Buğday bitkisinin kökü saçaklı gövdesi ortalama 100 cm boyunda ve içi boştur. Gövdenin boğumlarından çıkan yapraklar şerit biçimindedir. Çiçek ve meyvesi başak biçiminde, meyvesi çatlamayan tek tohumlu uzunca açık kahverengi tanedir. Tane; kabuk, alwron besi dokusu ve embriyo kısımlarından oluşur. On kadar türü ve bu türlerin de pek çok çeşidi vardır. Dünyada bugüne kadar saptanabilen buğday çeşitlerinin sayısı 3.000 civarındadır.

Yalnız Türkiye’de 500’den fazla çeşidi bulunur. Buğday, ekmek ve öteki pek çok hamurlu yiyeceğin yapımı için en uygun unu veren besi dokusuna sahip tahıldır. Ayrıca nişasta elde etmek için de çok uygundur. Tanelerde ortalama % 51 nişasta, % 9 protein, % 13 su, % 2 yağ, % 1.8 mineral (B, P, A, D, E vitaminleri) vardır.